حَج
(قصد و آهنگ و نام یکى از عبادات اسلامى که از فروع دین است)
از آیه 26 تا 37 از ساختن کعبه و فوائد و آثار فریضه اجتماعى - سیاسى - عبادى حج و اعمال این عبادت، سخن به میان آمده است. و قبل از آن، از هیبت و عظمت بر پا شدن قیامت، در 10 آیه سخن گفته شده است.
مبداء و معاد و جدال و جهاد با مشرکین از مطالب مهم دیگر این سوره مى باشد. و در چند جا هم از قدرت مطلقه خدا در دنیا و آخرت یاد مى شود. در سال 3 هجرى در مدینه بعد از سوره نور نازل شده و 78 آیه دارد.
اَنبیاء (پیامبران)
در ابتداى سوره، اساس دعوت پیامبران، فرجام پیروان و مخالفان، موضعگیرى خصمانه مشرکین با آئین توحیدى بیان شده و در خلال سوره، یادى از سرگذشت: ابراهیم، لوط، اسحاق، یعقوب، نوح، داود، سلیمان، ایوب، اسماعیل، ادریس، یونس، زکریا و یحیى به میان آمده است.
و نیز از قیامت و معاد، که در کنار توحید، سر لوحه دعوت همه انبیاء است، در پایان سوره یاد شده است. در واقع، این سوره، با بیان این معارف اتمام حجتى است براى هر دو گروه موافق و مخالف. و هشدار اینکه در محکمه قیامت، به حساب ها رسیدگى خواهد شد. شصت و دومین سوره اى است که در سال 6 بعثت در مکه فرود آمده و داراى 112 آیه مى باشد.
طه(رمزى است خطاب به پیامبر اسلام)
در این سوره، خطاب به پیامبر اکرم، داستان شگفت موسى و برخوردش را با فرعون و جادوگران و شیوه انحرافى سامرى را درحرکت ارتجاعى او در جامعه بسوى شرک و نجات قوم بنى اسرائیل از چنگ نظام فرعونى را بیان کرده تا دلگرمى پیامبر و آموزش مسلمین فراهم آید. در قسمت آخر سوره از فرمان سجده بر آدم و اغواى ابلیس و هبوط و خروج آدم از بهشت یاد شده است.
از سوره هاى مکى است و 135 آیه دارد. و به نام سوره حکیم هم یاد شده است و نام دیگرش هم سوره کلیم است.