یُونُس(نام یکی از پیامبران)
دراین سوره که 109 آیه دارد و در مکه نازل شده،علاوه بر یادی از یونس پیامبر،مسائلی در مورد توحید و رسالت انبیاء و سرگذشت امتهای گذشته به میان آمده است.که قوت قلبی برای مسلمین است و عبرتی است برای مخالفان عنود و سرکش.بخصوص سرگذشت هلاکت بار فرعون و سپاه او و غرق شدنشان.
تَوبَه(بازگشت)
در آیه 2 سخن از این است که اگر مشرکان از راه کج و انحرافی خویش باز گردند و حق را بپذیرند به نفع آنهاست.این سوره،بخصوص در 40 آیه اول،اعلام جنگ با مشرکین و منافقین و اولتیماتوم با آنهاست و آخرین حرف ها را با آنها می زند.بخاطر همین لحن حاد،بدون «بسم الله الرحمن الرحیم»شروع می شود.
از آخرین سوره های نازل شده در سال هشتم هجری و به روایتی در سال نهم در مدینه است و از نظر ترسیم خط مشی حکومت اسلامی با قبایل و گروهها و جناحهای مخالف و روش سیاسی اسلام،در روابط و عملها،اهمیت خاصی دارد.
روحیه شهادت طلبی مسلمین و رسیدن به «احدی الحسنیین»در آیه52 مطرح شده است و در آیه 107 ماجرای مسجد ضرار و توطئه منافقین بیان گردیده است.نام دیگر این سوره«برائت»است.بنا به اعلان برائت و هم بیزاری نسبت به مشرکین پیمان شکن. و به همین جهت هم در اول سوره بسم الله…نیست.زیرا بسم الله نشان امان و رافت است و سوره برائت،برداشتن امان است و در آن ،شمشیر(از امام علی(ع)به نقل مرحوم طبرسی ) استدر این سوره،مفصلا درباره منافقین بحث شده است و مشت آنان را در رابطه با مسائل مبارزاتی و اقتصادی باز کرده است و به همین جهت نام دیگرش «فاضحه»یعنی رسوا کننده است.درای 129 آیه است.
اَنفال(منابع و ثروت های عمومی در طبیعت)
در نخستین آیه این سوره،حکم ثروت های عمومی و اینکه از آن کیست و چگونه و در چه راهی مصرف می شود،بیان شده است این سوره به نام « بدر » هم گفته شده زیرا پس از هجرت به مدینه و وقوع جنگ بدر در ماه رمضان ،این سوره در سال دوم هجری نازل شده است و متضمن مسائلی مربوط به جهاد و غنائم و انفال و هجرت می باشد به تعبیر امام باقر(ع) و امام صادق(ع)،سوره انفال،بریدن دماغ کفار است.کنایه از ضربه هایی که بر آنان وارده شده است.
نزول این سوره پس از اولین حرکت مسلحانه مسلمانان « جنگ بدر» در خور تامل و دقت است.به جمع بندی نقاط قوت و ضعف و ارزیابی عمل مسلمین پرداخته و رهنمودهای متناسبی می دهد.
این سوره 75 آیه دارد و نود سومین سورهایست که نازل شده است.